رباتیک شاخه‌ای میان رشته ای از مهندسی و علم است که شامل مهندسی مکانیک،
مهندسی برق و علوم رایانه و چند رشته دیگر می‌شود . رباتیک شامل طراحی، ساخت،
راه اندازی و استفاده از رباتها می‌شود[۱]، همچنین مانند سیستم‌های رایانه‌ای، کنترل،
بازخورد حسگرها و پردازش اطلاعات نیز در این گروه قرار می‌گیرند.
این فناوریها استفاده می‌شوند تا ماشین‌ها را به گونه‌ای ارتقا دهند که جایگزین انسان گردند.
رباتها می‌توانند در هر موقعیت و برای هر منظوری به کار بروند ولی امروزه بسیاری از آن‌ها
در محیط‌های خطرناک ( مانند تشخیص و غیر فعال‌سازی بمبها )، فرآیندهای تولید یا مکانهایی
که انسان قادر به حیات نیست، استفاده می‌شوند. رباتها می‌توانند به هر شکل و قیافه‌ای
باشند ولی بعضی از آن‌ها طراحی می‌شوند تا شبیه انسان به نظر برسند. گفته می‌شود
که این کار به این دلیل صورت می‌گیرد تا رفتارهای این رباتها که از مردم عادی تقلید می‌شود،
بیشتر مورد قبول قرار گیرد. تلاش می‌شود که رباتهای انسان نما بتوانند راه رفتن، حرف زدن،
شناختن و مخصوصاً هر چیزی را که انسان می‌تواند انجام دهد، تقلید کنند . خیلی از رباتهای
امروزی که از طبیعت الهام گرفته شده‌اند، در پهنه رباتهای مقلد موجودات زنده قرار می‌گیرند.
ایده ایجاد ماشین‌هایی که بتوانند به شکل خودکار کار کنند، به دوران قدیم بازمی گردد
ولی تحقیق اساسی در مورد به کاربرد رساندن و استفاده‌های بالقوه از رباتها تا قرن
بیستم انجام نشده بود[۲]. در طول تاریخ بارها خاطر نشان شده‌است که یک روز
رباتها خواهند توانست رفتار انسان‌ها را تقلید کنند و کارها را به شیوه مشابه انسان
انجام دهند . امروزه رباتیک یک حوزه از علم با رشد سریع است.، هم‌زمان با ادامه
پیشرفتهای تکنولوژی ؛ تحقیق، طراحی و ساخت رباتهای جدید در خدمت اهداف
عملی متعددی در حوزه‌های خانگی، صنعتی ونظامی انجام می‌گیرد. بسیاری از رباتها
برای انجام شغلهای خطرناک برای مردم انجام وظیفه می‌کنند، مانند کار کردن در
خنثی‌سازی بمب، یافتن بازمانده‌های زیر آوارهای غیر پایدار، مین یابی یا جستجوی
کشتی‌های غرق شده .
رباتیک همچنین به عنوان یک هدف آموزشی در مجموعه چند گانه علم ، تکنولوژی ، مهندسی و ریاضی نیز به کار می‌رود.
